macdzia.czyta

Książka mocna i brutalnie prawdziwa. Głośny temat ostatnich lat czyli „Szczepić czy nie”. W tej pozycji mamy dwie rodziny .. przyjaciół .. Jedna rodzina nie szczepi, druga jeszcze nie zdążyła .. I wtedy pojawia się Ona - Odra. To co się wydarzy potem na długo zburzy ich spokój. I mój czytającej też. Argumenty obu stron są przekonywujące i tak naprawdę czytelnik nie wie czyją stronę trzymać i jak On sam by się zachował, gdyby znalazł się po którejś ze stron. „Ale chodziło o coś jeszcze - o dręczącą mnie niepewność.” „Tylko ja i Eric wiedzieliśmy, że nie została zaszczepiona. Czemu mielibyśmy komuś mówić ?” „Ta myśl nie dawała mi spokoju, kiedy zostawiłam Gabs z Maggie i jej dziewięciomiesięczną córeczką.” „I powinnam uprzedzić Maggie, nawet jeśli to tylko możliwość i mogę się mylić. „ „Ja jednak nic nie zrobiłam.” To fragmenty z początku książki .. wtedy jeszcze byłam na maksa zła na Isobel. Dlaczego zataiła te informacje ? Dlaczego podejrzewając co się dzieje, nie uprzedziła przyjaciół...

Zacznę od tego od czego zaczyna się książka .. czyli od podziękowań i liścików do autorki. I że tak powiem, przygniotło mnie to. Ja rozumiem, że każdy chce coś napisać zwłaszcza jeśli książka wywołała jakieś emocje. Ale na litość boską można to było zrobić w bardziej delikatny sposób. Na końcu książki, w osobnym notesiku czy choćby na osobnych kartkach.  A tak to wszystkie wpisy wysunęły się na prowadzenie a nie sama książka .. :-( I nawet fajnego zdjęcia nie szło zrobić .. No cóż .. ale wracając do książki ..  Tutaj nie bardzo wiem od czego zacząć bo książka poprostu mnie nie porwała. Ani styl pisania, ani bohaterowie ani sama historia. A tym trudniej napisać mało pozytywną opinię, gdy wszyscy wokół się zachwycają. Ale jeśli ma być rzetelnie to musi być zgodnie z moim sumieniem.  I niestety książka mnie rozczarowała. Sama historia mogłaby być ciekawa .. znudzona życiem mężatka szuka adrenaliny i tej odrobiny ekscytacji, lądując w łóżku swej pierwsze...

.. że tak powiem .. nie urzekła mnie ta historia ..  Anatema  to klątwa, wyłączenie ze społeczności. Ja tutaj nie zauważyłam czegoś takiego. Nikt tu nie był wyłączony z niczego, a jedyne nawiązanie do dawnych wierzeń jest takie, że po lesie biega jakaś zjawa.  Jak dla mnie książka jest dosyć ponura, smutna i przytłaczająca. Mimo późniejszych pozytywnych wydarzeń to wrażenie nie znika. Główny bohater jest dosyć mocno skrzywdzoną osobą i nawet późniejsze życie nie zaciera tego poczucia krzywdy i zniszczonego dzieciństwa. Niby ma tą swoją rodzinę ale w głębi duszy nadal nie jest szczęśliwy. Przynajmniej ja odnoszę takie wrażenie. Chodzi do psychologa i wciąż przeżywa swoją przeszłość, która wciąż do niego wraca. I to dosłownie .. Jedyną, można rzec, pozytywną osobą jest tutaj babcia, która po śmierci matki Marka, przejmuje nad nim opiekę. I robi wszystko, by czuł się kochany i wartościowy.  Sam pomysł na historię całkiem fajny ale jak dla mn...

Niezwykła historia o miłości .. o miłości do zwierząt .. o miłości pomiędzy kobietą i mężczyzną .. o miłości wśród bliskich a także o pasji, zaangażowaniu, spełnianiu marzeń i poszukiwaniu szczęścia.  Głównym bohaterem jest Lorenzo, który to na odziedziczonej po dziadku ziemi, tworzy niezwykły ogród zoologiczny. Prawie cała akcja książki dzieje się właśnie tam. Jeszcze nigdy nie spotkałam się z książką, której akcja toczyłaby się w takim miejscu. Jednak tutaj nie jest to zwykłe zoo a raczej ogród .. coś na wzór rezerwatu, gdzie zwierzęta żyją prawie w takich samych warunkach jak na wolności.  Lorenzo kocha każde z tych zwierząt i chcąc zapewnić im optymalne warunki, wciąż rozbudowuje park a oprócz tego zatrudnia najlepszych fachowców. I tak do parku trafia jego dawna miłość Julia. Główny bohater liczy, że może tym razem będzie inaczej .. wie bowiem, że w przeszłości popełnił trochę błędów. Jednakże czy odzyskanie Julii się uda ? Czy Julia będzie chciała wracać do ...